İçimde bir korkunun, endişenin, öfkenin, kaygının yükseldiğini hissediyorum…
Kendimi güvenli bir alana alıyorum (beni rahatsız eden durumdan uzaklaşarak / kendimi bir kenara çekerek / başka bir alana geçerek) Gözlerimi kapatıyorum.
Kendimize yaptığımız en büyük kötülüklerden biri, ne hissettiğimizi yargılamaktır.
Hissedilen duygunun uygun olmadığını ya da yersiz olduğunu düşündüğümüzde çoğu kez duygumuzu reddederiz, yok sayarız, inkâr ederiz ya da bastırırız…
Anne ve baba olarak, üstün zekâlı çocuğunuza yapabileceğiniz en büyük yardım üstün zekâlı çocuğun gelişim basamakları açısından diğer çocuklardan farklı olmadığını kabul etmek olacaktır. Yapılan bazı testler ve gözlemler sonucu zekâ ve yetenek açısından yaşıtları düzeyinin üzerinde gelişim gösterdiği tespit edilen bu çocuklar her çocuğun geçmesi gereken belli gelişim dönemlerinden geçmektedir. Onların da başarması gereken fiziksel, duygusal, sosyal hedefleri bulunmaktadır ve tıpkı diğer çocuklar gibi kimi dönemlerde bilişsel, akademik, sosyal- duygusal problemler yaşayabileceği de unutulmamalıdır. Bu nedenle her çocuk kendi gelişimi içinde değerlendirilmelidir. Yaşından ileri zekâ düzeyinde ya da özel yetenekleri olan bu çocukların her zaman olgun davranması beklenmemeli, fazla beklenti içinde olunmamalıdır. Onun olgunlaşmasını beklemek, karakterine, kişilik özelliklerine saygılı olmak, gelişmesine imkân tanımak, doğru yönlendirme yapmak, sabırlı olmak ve davranışları karşısında yargılayıcı bir tavır sergilememek önemli bir kriterdir.
Bu bölümde 5395 sayılı ÇKK’nda tanımlanan “bedensel, zihinsel, ahlaki, sosyal ve duygusal gelişimi ile kişisel güvenliği tehlikede olan, ihmal veya istismar edilen ya da suç mağduru olan çocuklar” için uygulanabilecek psikososyal müdahaleler ele alınacaktır.
Doğal gelişimin parçası olarak çocuk, yaşam ile ilgili becerileri aşamalı olarak öncelikle anne-babasından, daha sonra yaşadığı sosyal çevreden edinir. Davranışlarının ve tercihlerinin sonucunu yaşadıkça ve gelişen becerilerini kullandıkça, çocuğun kendine olan güveni artar. Becerilerini kullanması ve geliştirmesi için fırsat verilmeyen çocukların ise yeterlilik duygusu ve özgüven gelişimi sınırlanır. Kazanılan her beceri çocuğun bireyselleşmesinde, bağımsız davranabilmesinde ve kendine yeten bir birey olmasında önemli bir yer tutar.
İlköğretim çağına gelen birey ilk defa, planlı, programlı amaçlı güdümlü ve destekli bir öğretim süreci içerisine girmektedir. Bu yönüyle ilköğretim bireyin gelişiminde ve eğitimde çok önemli ve kritik bir dönemi oluşturmaktadır.
İnsanın doğasında olan kıskançlık evde, işte, okulda olsun hayatın her kesiminde yaşayacağımız, hissedeceğimiz duyguların başında gelmektedir. Ancak kıskançlık genel anlamda nedir? Hangi tür durumlarda ortaya çıkar ve ne kadarı normal dir?
Doğal ve evrensel bir duygu olan “kıskançlık” sevilen birinin başkasıyla paylaşılmasına katlanamamak, başkasında olanlara sahip olma isteği duymak olarak tanımlanır. Ayrıca kıskançlık beklenen ilgi, sevgi ve şefkat eksikliğine karşı geliştirilen bir kızma duygusu, gücenme durumudur.
Kıskançlık çocukta daha yoğun yaşanan bir duygu olmakla birlikte yetişkinlik döneminde de varlığını sürdürür. Küçük çocuklarda yeni doğan kardeşi kıskanma, çocuğun ilerleyen yaşamını etkileyecek kadar önemli davranış problemlerine neden olabilmektedir. Genellikle, evde kardeşler arasında, okulda ve sosyal çevredeki arkadaşlar arasında yaşanabilir bir duygu olan kıskançlık, içinde bulunduğumuz çeşitli ortamlarda hissedilebilir. Belli sınırlar içinde, kıskançlık bir kişinin başarısına karşı duyulduğunda ve rekabet duygusuyla birleştiğinde kişiler için özellikle iş ya da okul yaşantısında motive edici olabilmektedir. Ancak aşırı kıskanç bir tavır çoğunlukla kişi için yıkıcı hale gelmeye başlar. İşin kötü tarafı ise kişinin bunun çoğunlukla farkında olmamasıdır.
